Wielkanoc. Po prostu.

O mały włos nie przegapiłabym Wielkanocy! Nie tak dosłownie, ale przegapiłabym ją dla D. Rok temu planowałam sobie, że w tym roku zrobimy razem świąteczne kartki, będziemy malować jajka, zrobimy w domu przedświąteczną atmosferę.






Kiedy miałam naście lat, przygotowania do Świąt Wielkiej Nocy trwały cały Wielki Post. Była Droga Krzyżowa, rekolekcje, palma w Niedzielę Palmową, próby śpiewu, misternie przygotowane Triduum Paschalne, w domu porządki, pieczenie ciast...






Od paru lat jeździmy na gotowe, na ostatnią chwilę zazwyczaj, bo praca do ostatniego dnia. W tym roku wyjątkowo mocno byliśmy w ostatnich tygodniach zajęci - praca i dom w tygodniu, w weekendy nie lepiej. Nim się zorientowałam, trzeba było pakować torby na wyjazd.










Gdyby nie facebook, nawet nie pomalowałybyśmy jajek! Na szczęście w ostatniej chwili ktoś wrzucił zdjęcie dziecka malującego pisanki i nagle mnie olśniło! Przecież w domu duże dziecię, które zupełnie nie ma pojęcia, że przed nami święta! Na szybko zorganizowałyśmy malowanie jajek. Ale tylko na tyle starczyło nam czasu. A przecież mogłybyśmy zrobić razem wielkanocne kartki, pójść na pocztę i wrzucić je razem do skrzynki, przygotować ozdoby, włożyć je razem z pisankami do koszyka... W tym pędzie zgubiłam najpiękniejsze dziecięce wielkanocne emocje. I tak mi trochę żal zajęcy, kurczaków i kwiatów, drobiazgów, które mogłyby przynieść radość, pozwolić się na chwilę zatrzymać, trochę skłonić do refleksji.








Dlatego dzisiaj chciałybyśmy Wam życzyć na te święta wielkanocne spokoju, oddechu, opamiętania. Odnalezienia tego, co najważniejsze. I by ta mądrość pozostała z nami nie tylko przez te kilka dni. W końcu to święta przejścia ze starego do nowego, z gorszego do lepszego, ze śmierci do życia. Czy wierzycie czy nie, pomyślcie o tym przy wielkanocnym stole. Wszak po coś świętujemy, po coś malujemy jajka, po coś traktujemy ten czas wyjątkowo.